Ömer Seyfeddin’in “Mehdi ve Türbe” Hikâyelerinde Balkanlara Bakış

İnsanların tarihte yaşamış toplumlar hakkında birtakım bilgilere sahip olmak istediklerinde tarih biliminin yanında isterlerse birçok farklı alandan bilgi devşirmeleri mümkün olabilir. Edebiyat da toplumların geçmişlerine dönük bilgiler devşirmeye elverişli alanlar arasında düşünülmelidir. Makale, deneme gibi bilgiye; hatıra, günlük, seyahat yazısı gözlem ve izlenime dayalı türler dışında tamamen kurguya dayanan hikâye, roman, tiyatro hatta şiir, içerisinde yaşadıkları serüvenlerine, ticarî, iktisadî faaliyetlerine, gündelik yaşam kültürüne, folkloruna şahitlik edebilir, o toplumla ilgili ciddi veriler, dolaylı sunabilir. Osmanlının son dönem yazarlarından olan Ömer Seyfeddin’e de bu amaçla bakıldığı zaman; onun öykülerinden yola çıkarak ülkesinin zor dönemlerinde yüz yüze kaldığı sıkıntılar, açmazlar savaşlar azımsanmayacak ulaşmak Seyfeddin’in önem verdiği konulardan birisi Balkan coğrafyasında yaşanılan sıkıntılar olur toprakların Osmanlı’nın elinden çıkışını duygusal bir dille anlatır. “Mehdi” “Türbe” öyküleri konuları işleyen iki önemli eseridir. Bu öykülerde yazar, imparatorluk topraklarının hem maddî manevî yönden nasıl kaybolup gitmeye başladığını göstermeye çalışır.